తెల్లారుగట్ట… చుట్టూ చిరు చీకట్లు.. చాన్నాళ్లుగా కలిసిమెలిసిపోయిన కావలసిన మనిషిని ఎక్కడో దిగబెట్టి వెనుదిరిగాను.. మరో కావలసిన మనిషి కారు డ్రైవ్ చేస్తున్నారు..

రోడ్డంతా విశాలంగా ఉంది.. రోడ్ మీద జీబ్రా గుర్తులూ.. సిగ్నలింగ్ మార్కులూ.. వెళ్తుండే కొద్దీ రోడ్ సాగుతూనే ఉంది. మనిషికి ఎంత దూరంగా జరిగిపోతున్నానో పరోక్షంగా చెప్తూ బాధ పెంచుతూ..

కళ్లమ్మట సన్నని నీటి తెర కమ్మేసింది.. కిలోమీటర్లూ, మైళ్లూ దూరమవుతూనే ఉన్నాం.. అదృష్టం కొద్దీ ఎవరు దూరమైనా.. దూరంగా జరిగినా.. ఓ పదో ఇరవయ్యో రోజులు కలతపడి.. తర్వాత మామూలైపోగలుగుతున్నాం, ఎక్కడికక్కడ ఎప్పటికప్పుడు ఓ కొత్త ప్రపంచం సిద్ధంగా ఉంటూనే ఉంది మనకి.. కొత్త మనుషులు, కొత్త రిలేషన్లు, అంతా కొత్తదనం… కానీ పాతవేమైపోతున్నాయి.. జ్ఞాపకాల్లో అట్టడుగుకి చేరుతున్న మనుషుల్నీ, మధురస్మృతుల్నీ కొత్త ప్రపంచంలో బిజీ అయిపోయి రీకాల్ చేసుకునే తీరిక కూడా దొరకట్లేదే..

దూరంగా జరిగిపోయిన మనుషుల్ని తలుచుకుంటే మనకు బాధ తన్నుకొస్తుంది.. ఏడుపొస్తుంది.. మనకు ఏడ్వడం నచ్చదు.. అస్సలు బాధనేదే తట్టుకోలేం.. అది సెంటి‌మెంట్స్‌తో కూడిన బాధైనా..! అందుకే వీలైనంత త్వరగా స్టెబిలైజ్ అవుతాం. సరిగ్గా ఇక్కడే ఓ సీక్రెట్ దాగుంది.. రిలేషన్లని పలుచన చేసేది..

ఓ మనిషి దూరంగా వెళ్లేటప్పుడు మనస్సు పడే బాధ దానంతట అది కోలుకోబడిన తర్వాత “ఆ మనిషి దూరంగా ఉండే మనిషే కదా” అన్న భావన కొద్దీ ఇంటెన్షనల్‌గానే గొప్ప జ్ఞాపకాల్ని వాటిని గుర్తు చేసుకునీ ఆ దూరాన్ని తట్టుకోవడం చేతకాక అసలు గుర్తు చేసుకోవడమే మానేస్తాం. ఎవరికి వారు వాళ్లకు సన్నిహితంగా, సమీపంగా ఉండే ప్రపంచంలోనే ఆనందాన్నీ, అనుభూతుల్నీ వెదుక్కోవడం మొదలెడతారు.

అందుకే వాకింగ్‌కి వెళ్లే తాతయ్యలకు ఏ ఫారిన్‌లోనో ఉండే కొడుకుల కన్నా బలమైన మానసికమైన అటాచ్మెంట్ ఉండే ఫ్రెండ్స్ తోటి వాకర్స్‌లో దొరుకుతుంటారు. ఎవరేమిటో తెలీకపోయినా ఓచోట బ్రతికే వాళ్లు అంత త్వరగా దగ్గరయ్యేదీ ఈ కారణం చేతే!

ఎవరి ప్రపంచం వాళ్లకు ఏర్పడుతోంది.. బానే ఉంది కానీ…

దూరంగా ఉంటూ జ్ఞాపకాల్లో కొందరూ, సజీవంగా కొందరూ, నిర్జీవులై కొందరూ.. మనుషులంతా చెల్లాచెదురవుతుంటే మనస్సు కలత చెందుతోంది.. మనస్సుని కుదుటపరుచుకోవడం గొప్ప విద్యేం కాదు.. కరువుతీరా ఏడ్వడానికి చాలా ధైర్యమూ, మనస్సూ కావాలి ఇవ్వాళ్టి రోజున…

ఓ పక్క అసలు మనుషులే కరువైపోతున్నారు అని బాధపడుతుంటే.. ఇంకా ఉన్న రిలేషన్లని అపార్థాలతో ఎందుకు చంపేసుకుంటారో అర్థం కాక తలబద్ధలవుతుంటుంది కొందరి సమస్యలు వింటుంటే..!!

కారు సడన్ బ్రేక్‌తో ఆలోచల్నుండి బయటకొచ్చాను.. కళ్లెదురు హడావుడిగా పరుగులు తీస్తున్న కొత్త మనుషులూ, కొత్త వాతావరణం.. సాగిపోతూనే ఉన్న రోడ్డూ కన్పిస్తున్నాయి.. ఈ జీవిత ప్రయాణం ఎంతవరకో.. ఏ హృదయాలతోనో కడవరకూ!!

– నల్లమోతు శ్రీధర్

నాగరికత తెలీని రోజుల్లో.. జాతులు, తెగలూ ఉండేవి. భూమి అనేది ఓ సువిశాల ప్రపంచమని తెలీని అజ్ఞానంలో.. తమ తెగలో ఉన్న వంద మంది మాత్రమే తమ వారనీ, మిగతా తెగల వారూ, జాతుల వారూ కొందరు మిత్రులూ, కొందరు శత్రువులు అని భావిస్తూ బ్రతికేవారు.

ఆ తర్వాత ప్రపంచం చాలా పెద్దదని అర్థమైంది. అయినా మనిషి విచ్చలవిడిగా ప్రవర్తించకుండా ఉండడానికి కొన్ని కట్టుబాట్లతో కులాలూ, మతాలూ వేళ్లూనుకున్నాయి. అలాగే ఇప్పుడు మళ్లీ నాగరికత లేని కాలంలోని తెగలూ, జాతులకూ ప్రతిరూపాలుగా ప్రాంతాలూ వచ్చి చేరుతున్నాయి. ఏ కులం, మతం, ప్రాంతం అజెండా దానికి ప్రత్యేకంగా ఉంటుంది. ఆ అజెండా వైపు అందర్నీ లాగడమే “సామాజిక బాధ్యత”గా అందర్నీ బోధించబడుతోంది.

ఇదంతా చూస్తుంటే.. మనిషి ఎక్కడో ఏ మారుమూల తెగలో కట్టుబట్టల్లేకుండా అనాగరికంగా అదే ప్రపంచమని భ్రమించి బ్రతికేసిన గతం మళ్లీ ఇప్పుడు రిపీట్ అవుతున్నట్లు అన్పించట్లేదా?

మనిషి ఆలోచన విస్తృతం కావాలి.. తానొక సాటి మనిషినని ఫీలవ్వాలి, ఏ కులపో, మతపో, ప్రాంతపో ప్రతినిధిగా ఎస్టాబ్లిష్ అవడానికి ప్రయత్నిస్తే ఆ మనిషి అంతటితోనే సమాధి అయిపోయిట్లు లెక్క.

ఇప్పుడందరూ గొప్పగా పేర్ల చివర తగిలించుకుంటున్నట్లు 20 ఏళ్ల నుండి నేనూ నా పేరు చివర్న చౌదరి అని తగిలించుకోవచ్చు. అలా తగిలించుకుంటే ఏమొస్తుంది? ఈరోజు చౌదరి అయినా, రెడ్డి అయినా, రాజు అయినా, చారి, గౌడ, నాయక్ వంటి ఏ కులపు పేర్లయినా అసలు ఏం ఉద్ధరిస్తాయి మనల్ని? “మనిషిగా సంకుచితంగా బ్రతికేస్తున్నాం” అని మనం అందరికీ మన గురించి చిన్నచూపు కలిగించడానికి తప్పించి కులం పేర్లు ఎందుకూ పనికిరావు. కులం ద్వారా పౌరుషాలు రావు.. కులం ద్వారా రాజసం రాదు.. కులం ద్వారా దుర్గుణాలు రావు.. మన జీవితంలోకి ఏదొచ్చినా మన ఆలోచనల ద్వారానే, వ్యక్తిత్వం ద్వారానే!!

ఈ మధ్య చాలామంది Facebook ప్రొఫైళ్లలో “తెలంగాణ”, “ఆంధ్ర” వంటి పేర్లు తోకలుగా కన్పిస్తున్నాయి. అసలు ఏమైంది మీకందరికీ? నిన్న మొన్నటి వరకూ లేని సంకుచిత భావాలు ఇప్పుడెందుకు మొగ్గతొడుగుతున్నాయి?

అమ్మ జన్మనిచ్చింది కాబట్టి.. అదృష్టం ఉండబట్టి ఈ భూమ్మీద పుట్టగలిగాం. పుట్టేటప్పుడు “అప్పటికే ఈ భూమ్మీద ఉన్న వాళ్లందరూ మనుషులు కాదు.. నేనొక్కడినే మనిషిని” అని అనుకునే హక్కు మనకి లేదు. మరి పెరిగి పెద్దయ్యాక ఏముందని నీ చేతిలో “మిగతా సమాజం ఏదీ నాకు వద్దు.. నాకు నా వాళ్లే కావాలి” అని గిరిగీసుకు బ్రతకడానికి సిగ్గేయట్లేదూ?

అవును.. ప్రపంచంలో సంకుచిత మనస్థత్వాల వారు చాలామందే ఉన్నారు. వాళ్ల మీద ప్రతీకారం తీర్చుకోవడానికి నువ్వు సంకుచితంగా మారతావా?

ఈ భూమ్మీద ఎవడి బ్రతుకు వాడు బ్రతుకుతున్నాడు.. ఎవరి టాలెంట్ వాడిది.. ఎవడి జీవితం వాడిది.. కులం పేరు చెప్పో, మతం పేరు చెప్పో, ప్రాంతం పేరు చెప్పో, దేశం పేరు చెప్పో “నువ్వు బ్రతకడానికి వీల్లేదని” అనడానికి అస్సలు నువ్వెవరు? ఒక్కసారి ఆలోచించు?

చివరిగా ఒక్కమాట.. నలుగురినీ కలుపుకుపోయి బ్రతికేది సమాజం.. నలుగురినీ తరిమేసి ఒక్కడివే పాతుకుపోవాలని చూసేది శ్మశానం!!

సమాజం కావాలో, శ్మశానం కావాలో మీరే డిసైడ్ చేసుకోండి.

– నల్లమోతు శ్రీధర్

సైలెంట్‌గా కూర్చుని చూస్తుండండి.. కళ్లెదురు చాలామంది చాలా రకాల actions సూపర్ హిట్ సినిమా కన్నా ఇంట్రెస్టింగ్‌గా జరిగిపోతుంటాయి..

కళ్లెదుట కన్పించే ప్రతీ actionకీ మన మెదళ్లలో ఓ ప్రతిస్పందన పుట్టేస్తుంది.

మనుషులు కంట్రోల్ చేసుకోలేక actions ద్వారా తమ బలహీనతల్ని బహిర్గతపరుచుకుంటుంటారు.. మనం నోరు మూసుకుని ఆలోచనల్లోనే రియాక్షన్లని ఆస్వాదిస్తూ ఉత్తములుగా ప్రదర్శించుకోబడుతుంటాం.

వికృతమైన ఆలోచనని జయించిన వాడు మౌనీ, మునీ! ఆలోచనారహితమైన స్థితే సంపూర్ణమైన మౌనాన్ని అందిస్తుంది తప్ప నోరు మూసుకుంటే మౌనంగా ఉన్నట్లు కాదు. ఆలోచనారహితమైన మౌనంలో ఉన్నప్పుడు ఏ కల్మషాలూ మనస్సుకూ, బుద్ధికీ అంటవు.

ఎదుటి వ్యక్తి మానసికంగా బలహీనంగా ఉన్నప్పుడు మనం చాలా బలవంతులమన్న భ్రమ కలుగుతుంది. కానీ ఆ భ్రమని చెల్లాచెదురు చేస్తూ ఎప్పుడోసారి మనమూ బలహీనులం అవుతాం.. అప్పుడు ఎదుటి వ్యక్తి తన ప్రతాపాన్ని చూపిస్తుంటాడు. ఇదంతా actions, reactions చక్రం.

తెల్లారిపోతోంది.. జీవితం మొత్తం.. బలాలూ, బలహీనతల బేరీజులతో!!

కొన్నిసార్లు ఓ వెకిలి నవ్వుని చూస్తుంటాం.. ఆ నవ్వుని తట్టుకోలేక ఆవేశం తన్నుకొస్తే హృదయమంతా రగిలిపోతుంది. అలా రగిలిపోవడం ఒక్కటే కాదు సొల్యూషన్.. అస్సలు అది సొల్యూషనే కాదు. వెకిలి నవ్వులకు సరైన సమాధానం హృదయం విప్పార్చుకుని మనస్ఫూర్తిగా నవ్వడం!! ఇలా ప్రతీ actionకీ మనం అనుకున్న predefined actionsకి alternativesగా పాజిటివ్ రియాక్షన్లు ఉంటూనే ఉంటాయి. కానీ మనం వాటిని వాడుకోం.

మనం మానసికంగా బలహీనులం.. ఎవడో పతనం అయిపోతుంటే మనకు నవ్వు తన్నుకొస్తుంది… ఎవడో ఎదిగిపోతుంటే లోపల్లోపల ఏడుపు బ్లడ్ వెస్సల్స్‌లో బ్లీడింగ్ అవుతుంటుంది.. BPలు పెరిగిపోతాయి..

ఇక్కడెవడూ శాశ్వతం కాదు.. ఎవడినో క్రిందికి లాగి సాధించేదీ లేదు.. అకారణంగా ఎవడినో ద్వేషించి బావుకునేదీ ఏం లేదు. కళ్లు మూసుకునీ.. లేదా కళ్లు తెరిచీ నిర్లిప్తంగా మన పని మనం చేసుకుంటూ పోతే దైవత్వం ఆపాదించబడదా చెప్పండి మనకి?

మనస్సులో విషం నింపుకుని ఆ విషంతో అష్టవంకరలూ తిరుగుకుంటూ.. విచిత్ర వేషాలు వేసుకుంటూ బ్రతికే కన్నా.. అందర్నీ ప్రేమిస్తూ.. అభిమానిస్తూ అమృతాన్ని ఎందుకు ఆస్వాదించకూడదు…? ఆలోచించండి!!

– నల్లమోతు శ్రీధర్

అందరం కలిసి చాలా సంతోషంగా బ్రతికేద్దాం అని ఈ ప్రపంచంలోకి వచ్చాం..

కానీ ఏమొచ్చిందో గానీ మనుషులు రకరకాల సాకులు చెప్పుకుంటూ ఒకరికొకరు దూరమవుతూ ఎవరి ప్రపంచంలో వాళ్లు గొప్పగా బ్రతికేస్తున్నామని భ్రమలో జీవితాన్ని తెల్లార్చుకుంటున్నారు.

“అతనిపై చాలా గౌరవం ఉండేది.. ఫలానా టైమ్‌లో అతను అలా రియాక్ట్ అవుతాడనుకోలేదు.. అప్పటివరకూ అతనిపై ఉన్న ఓపీనియన్ మొత్తం పోయింది..” – ఇది మనం ప్రతీ ఒక్కరికీ దూరం అవుతూ చెప్పుకునే ఓ కామన్ సాకు.

యెస్.. మనుషులు రకరకాల పరిస్థితుల్లో పెరిగి పెద్దవుతారు, రకరకాల ఎమోషన్లకి గురవుతారు, కొన్నిసార్లు మెచ్యూర్డ్‌గా ఉంటారు, కొన్నిసార్లు ఫూలిష్‌గా ఉంటారు.. ఆ మాత్రం జనాల్ని excuse చెయ్యకపోతే మీకు విజ్ఞత ఏం ఉన్నట్లు?

ప్రతీ మనిషికీ కొంత వ్యక్తిగత స్వేచ్ఛ ఉంటుంది.. వాళ్లు మన expectationsని బట్టే ఎప్పుడూ ప్రవర్తించరు. వాళ్లకు ఇంట్రెస్టులు, ప్రయారిటీలూ, బలహీనతలూ, లోపాలూ వాళ్లకంటూ ప్రత్యేకంగా ఉంటాయి. For example నేను ఈ క్షణం చాలా ఫూలిష్‌గా బిహేవ్ చేయొచ్చు.. అది నా బలహీనత. నా బలహీనతను అర్థం చేసుకునే మెచ్యూరిటీ మీకు ఉండాలి గానీ దాన్ని సాకుగా చూపిస్తూ నాకూ.. రేపు నాలాంటి ఎంతోమందికీ మీరు దూరమవుతూ పోతే జీవితంలో మనుషులంటూ మనకు ఎవరైనా మిగులుతారా?

మనం అనుకున్నవే జీవిత ప్రమాణాలు కాదు.. ఓ మనిషి మన అంచనాల ప్రకారం ప్రవర్తిస్తేనే, బ్రతుకుతుంటేనే సరైన వ్యక్తి అని కూడా కాదు. ఏ వ్యక్తికున్న అపరిమితమైన స్వేచ్ఛని ఆ వ్యక్తికి వదిలేస్తూ… ఆ వ్యక్తికి మానసికంగా దగ్గరవడం.. గుండెల్లో పెట్టుకోవడం నిజమైన మెచ్యూరిటీ. నిజమైన గొప్పదనం. అలా అర్థం చేసుకునే వాళ్లు దేవుళ్లు.

ఈ భూమ్మీద దేవుళ్లగా బ్రతుకుదాం… పనికిమాలిన కారణాలకు మనుషుల్ని దూరం చేసుకునే దెయ్యాల్లా మనమూ మారిపోతే ఎలా?

– నల్లమోతు శ్రీధర్

అప్పటి వరకూ అక్కడ శూన్యం కన్పిస్తుంది…

ఉన్న ఫళంగా ఓ మనిషి ఆ శూన్యంలోంచి ఎదుగుతూ అందరి కళ్లల్లోకీ చేరుతుంటే ఏం జరుగుతోందో ఎవరికీ అర్థం కాదు. ఒక్కోరు ఎవరి మానసిక స్థితిని బట్టీ, వ్యక్తిత్వాన్ని బట్టీ ఒక్కోలా మాట్లాడేస్తుంటారు..

“ఏం ఎదిగిపోతున్నాడురా.. మనిషంటే ఇలా ఎదగాలి” అని కొందరు అబ్బురంగా చూస్తారు… కొందరు ఆ ఎదుగుదలని ఓర్చుకోలేక అస్సలేం తమకు పట్టనట్లు నటిస్తుంటారు. కానీ లోపల దహించివేస్తుంటుంది హృదయం.

మరికొందరు అరిచేతులు అడ్డుపెట్టి ఎదుగుదలని ఆపాలని చూస్తుంటారు. ఎవరి సంతోషాలు వారివి, ఎవరి భయాలు వారివి.. ఎవరి ఓర్వలేనితనం వాళ్లది.. వదిలేయండి.. అన్నీ వదిలేయండి.. మీ దృష్టిలో ఎదగడమొక్కటే లక్ష్యం కన్పించాలి.

ఎవరి మాటలో, రియాక్షన్లో, తిరస్కరణలో, నిష్టూరాలో, నిర్లక్ష్యాలో, చులకనలో ఏదీ మైండ్‌లో మోసుకు తిరగాల్సిన పనిలేదు. లక్ష్యం మీ కోసం వెయిట్ చేస్తోంది… ఇక్కడ చెత్త దగ్గర కూర్చుండిపోయి మైండ్‌ని డస్ట్‌బిన్ చేసుకోకండి.

మనుషులంతే… పాపం పిచ్చి వాళ్లు. రకరకాల బలహీనతలు. తాము కొన్ని బలహీనతలచే ప్రశాంతతను కోల్పోతున్నామనీ… నోరుపారేసుకుంటున్నామనీ.. దిగజారిపోతున్నామనీ గ్రహించే విజ్ఞత వాళ్లకు కరువవుతోంది. వాళ్లకే తెలీట్లేది వాళ్ల తలమీద ఏ రాక్షసి కూర్చుందో! ఇంకా వాళ్ల గురించి పట్టించుకుని.. వాళ్లు చూసే చూపులకూ, మాట్లాడే మాటలకూ ఎందుకు ఆగిపోతారు? ఎదుటి వ్యక్తి బలహీనతను అర్థం చేసుకుంటే మన మనస్సు అస్సలు గాయపడదు. వదిలేయడమే. మనది రాజమార్గం. రాయల్ మార్గం. దర్జాగా అనుకున్నది సాధించడమే.

జనాల కళ్లు బైర్లు కమ్మాలి… మీ ఎదుగుదల కళ్లల్లో ఇముడ్చుకోలేక! ఎదిగితే అంత కసిగా ఎదగాలి.. ఏదో ఈరోజు గడిచిపోయిందిలే అన్నట్లు ఉదాసీనంగా బ్రతికేయడం కాదు. కసి… కసి.. కసి.. ఒక్కటే మాట.. జీవితాంతం. ఈరోజు శూన్యం కన్పించొచ్చు.. కానీ రేపు ఆ శూన్యంలో మీరు నిలువెత్తు రూపంలా ఎదుగుతారు… మీ చుట్టూ వెలుగు ఉంటుంది.. జనాలుంటారు..!!

శరీరంలో బర్నింగ్ ఫైర్ ఉండాలి.. చాలామందికి పొట్టలో అగ్ని పుడుతుంది.. ఆకలి పుడుతుంది.. ఆ ఆకలి తినగానే చల్లారిపోతుంది. కానీ శరీరం మొత్తమూ, ఆలోచనల్లోనూ ఉండే బర్నింగ్ ఫైర్ అంత ఈజీలా చల్లారేది కాదు. నిరంతరం సాధిస్తూనే పోవాలి. యెస్.. మనమేం చెయ్యగలిగినా ఈ ఒక్కటే లైఫ్ ఉంది. Next జన్మ ఉంటుందో లేదో గ్యారెంటీ లేదు. సో ఏదైనా చేయాలనుకుంటే ఇప్పుడే.. ఈ క్షణమే.. నిద్రపోకపోయినా ఫర్లేదు.. రాత్రంతా మెలకువగా ఉన్నా నష్టం లేదు… ముందు ఆలోచించండి.. జనాలకు అర్థం కాని విధంగా అద్భుతంగా ఎలా ఎదిగిపోవాలో.. దానికి ఎంత హార్డ్ వర్క్ చెయ్యాలో అన్నీ ప్లాన్ చేసుకుని మొదలెట్టండి.

లైఫ్ ఎలాగోలా గడిపేసేది మాత్రం కాదు.. “నా లైఫ్ ఇలాగే ఉండాలి అనుకుంటున్నాను” అని ఎవరికి వాళ్లం డిఫైన్ చేసుకుని సాధించి తీరాల్చింది. ఆల్ ది బెస్ట్ ఫ్రెండ్స్!!

– నల్లమోతు శ్రీధర్